ஜைனர்கள் முகமதியர்களுக்காக மசூதிகள் கட்டிக் கொடுத்தது, ஆனால் பதிலுக்கு முகமதியர்கள் ஜைன–கோவில்களை இடிக்க ஆரம்பித்தது!
Dhadeswar dharga, Kutch, Gujarat
ஜைனர்கள் முகமதியர்களுக்காக மசூதி கட்டிக் கொடுத்தது: ஜகடு, ஜக்டுஷா, ஜகடு ஷா என்றெல்லாம் அழைக்கப்பட்டவர், 13ம் நூற்றாண்டில் பல கப்பல்களை வைத்துக் கொண்டு, பாரசீகம், அரேபியா, ஆப்பிரிக்க முதலிய நாடுகளுடன் ஏற்றுமதி-இறக்குமதி வியாபாரம் செய்து வந்த ஒரு குஜராத் ஜைன வணிகன். அந்நாடுகளில் தனது பிரதிநிதிகளையும் வைத்திருந்தான். அவர்களில் பெரும்பாலோர் முகமதியர், அவர்கள் குஜராத்திற்கு வந்து செல்வது வழக்கம். அதனால், அவன் மிலேச்சர்களுக்கு ஒரு மசூதி கட்டிக் கொடுத்தான். எனவே, ஜகடு என்ற ஜைன வணிகன், மிகப்பெரிய தனவான், ஹோர்மூஸ் முகமதிய நண்பர்களுக்காக மசுதி கட்டிக் கொடுத்தான்[1], என்று ரொமிலா தாபர் எடுத்துக் காட்டும் போது, ஆச்சரியப்படுவதற்கு ஒன்றும் இல்லை. சிம்லி எனப்படுகின்ற மசிதி அல்லது மசூதியை பத்ரேஸ்வரர் என்ற இடத்தில் கட்டப்பட்டது. ஜகடுதாஸ் சரித்ர என்ற நூலில் “மிலேச்ச லக்ஷிமி கராநாடகஹ” என்ற சொற்றோடர் உபயோகப்படுத்தப் பட்டுள்ளது. 1264ம் ஆண்டு அரேபிய-சமஸ்கிருத கல்வெட்டு, கப்பல் வைத்திருக்கும், ஒரு பெரிய பணக்கார முதலாளி மசூதிக்கு தானம் கொடுத்தார் என்கிறது[2]. 1178 மற்றும் 1242ம் ஆண்டுகளுக்கிடையே, துருக்கிய மற்றும் அரேபிய வணிகர்களைக் கவருவதற்காக, வஸ்துபால் மற்றும் ஜகுதுஸா என்ற ஜைனர்கள் முறையே காம்பே மற்றும் கட்ச் பகுதிகளில் மசூதிகளைக் கட்டிக் கொடுத்தனர்[3].
Fukami Naoko of Tokyos Waseda University-Ibrahim dargah in Bhadreshwar
மசூதியா, தர்காவா என்ற பிரச்சினை: புகாமி நவோகோ [Prof Fukami Naoko] என்ற ஜப்பானிய ஆராய்ச்சியாளர், பதேஸ்வர் என்ற இடத்தில் கட்டப்பட்டுள்ளா தர்கா இந்தியாவிலேயே உள்ள தொன்மையான முஸ்லிம்கள் கட்டிடம் ஆகும் என்றும் அது தர்கா என்றும் குறிப்பிடுகிறார்[4]. ஜைன அரசனின் உத்தரவு படி, இந்து மற்றும் ஜைன வேலையாட்கள், இந்த தர்காவைக் கட்டியிருக்கலாம் என்கிறார்[5]. ஆராய்ச்சியாளர்கள் இவ்வாறு மசூதி என்றும் தர்கா என்றும் கூறுவதிலிருந்து அவர்களுக்கு அது தெளிவாக இல்லை என்று தெரிகிறது. இஸ்மயிலிகளைப் பற்றி கூறும்போது, இந்த தர்கா தௌத் இபின் நஸர் மூல்தானி என்பவருடைதாக இருக்கலாம் என்று ஒரு இணைதளம் புகைப்படங்களுடன் எடுத்துக் காட்டுகிறது[6]. மேலும், அவர்கள் முகமதியர்கள் பதிலுக்கு ஏன் ஜைனர்களின் நம்பிக்கைக்கு மதிப்பளித்து அவர்களது கோவில்களை இடிக்காமல் இருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணாத்தைக் கொண்டிருக்கவில்லை என்பதைப் பற்றி ஆராய்ச்சியாளர்கள் விவாதிக்கவில்லை. அக்கட்டிடம், ஒரு இந்து கட்டிடம் போலத்தான் காட்சியளிக்கிறது.
Shrine-of-Ibrahimn-Bhadreswar-1159
மாற்று மத ஆட்சியாளர்கள் வெகுஜன மக்களின் தேவைகளை செய்வது சிறப்பான விசயம் அல்ல: ஜைனர்கள் முகமதியர்களுக்காக மசூதி கட்டி கொடுத்தார்கள் என்பது, இது ஔரங்கசீப் கோவில்கள்-மடங்கள் கட்டுவதற்கு பணம் கொடுத்தான் என்பது போல உள்ளது. இந்துக்கள் அதிகமாக உள்ளனர், அவர்கள் மூலம் அதிகம் வரி, வருவாய் வருகிறது என்றபோது, எந்த அரசாக இருந்தாலும், செய்ய வேண்டியவற்றை செய்தாக வேண்டிய நிலையில் இருக்கிறார்கள். கோவில்களை இடித்து, கோவில்கள் கட்ட நிதியளித்தான் என்று குறிப்பிடும் போதே, அந்த முரண்பாடு வெளிப்படுகிறது. ஜைனர்களும், தாங்கள் ஆட்சி-அதிகாரத்தில் கோலோச்சிக் கொண்டிருந்தபோது, இந்துக்களை அவ்வாறுதான் நடத்தியுள்ளார்கள். வியாபாரம் வேறு மதநம்பிக்கை-கட்டுப்பாடு வேறு என்பது தெரிந்த விசயமே. ஜைனர்களும், முகமதியர்களும் வியாபார நலன்களுக்காக ஒன்றாக செயல்பட்டனர் என்றால், அதுவும் இந்துக்களின் நலன்களுக்கு எதிரானது என்பது எளிதாகப் புரிந்து கொள்ள முடியும். அந்நிலையில் தான் வீரசைவம் போன்ற குழுக்கள், குறிப்பாக மேற்குக் கடற்கரைப் பகுதிகளில் தோன்றினர். இத்தகைய இந்துகளின் எதிர்-விளைவுகளைக் கண்டு, அவர்களுடன் சமரசமாக போயிருக்கலாம். கர்நாடகத்தைப் பொறுத்த வரைக்கும், அத்தகைய நிலை தான் காணப்படுகிறது, இன்றும் தொடர்கிறது. ஆனால், 15-16ம் நூற்றாண்டுளில் முகமதியர்கள், ஜைன கோவில்களைத் தாக்கி, இடித்து, உடைக்க ஆரம்பித்தது, கல்வெட்டுகள் எடுத்துக் காட்டுகின்றன. அப்படியென்றால், ஜைன-முகமதிய உறவுகள் ஏன் மாறின என்று நோக்கத்தக்கது.
Remains found at Bhadreswar, Kutuch, Gujarat
துருக்கியர், முகமதியர்களின் கோவில் இடிப்புகள்: 1535 தேதியிட்ட சிந்தாமணி கோவில் (பிகானிர், ராஜஸ்தான்) கல்வெட்டு, கமரான் என்பவனின் தலைமையில் முகலாயப் படைகள் அங்குள்ள ஜைனர் கோவிலை இடித்து, சிலையையும் உடைத்தனர் என்று பதிவு செய்துள்ளது[7]. கஜனி கான் ஜலோரி என்பவனின் தலைமையில் முகமதியப் படைகள் கோத்வார் (Godwar) என்ற இடத்தில் உள்ள கோவில்களை இடித்தான்[8]. ஒரு கோவில் இடிக்கப்பட்டது, ஆனால், அது 1615 மற்றும் 1628 ஆண்டுகளில் புனர்-நிர்வாணம் செய்யப்பட்டது. அப்பொழுது மேற்பார்வையாளர்களக இருந்த சூத்ரதார் பகவான் மற்றும் லாத என்பவர்களின் பெயர்களும் அங்குள்ள கல்வெட்டுகளில் பொறிக்கப்பட்டன[9]. குத்புதீன் ஐபெக், ஒரு துக்கிய அடிமை ஆப்கானிஸ்தானில் தங்கியபோது, பல இந்து மற்றும் ஜைன கோவில்களை இடித்தான். கோவில்களை அப்படியே வைத்து, மேலே கூம்புகளைக் கட்டி மசூதிகளாக மாற்றினான் மற்றும் கோவில்களின் பகுதிகள், கற்கள் வைத்டுக் கொண்டு மசூதிகளைக் கட்டினான்[10]. இவ்வாறு பல குறிப்புகள் கொடுக்கலாம். இங்கு துருக்கியர், முகமதியர்களைப் பொறுத்த வரைக்கும், இந்து-ஜைன கோவில்கள் என்று வித்தியாசம் பார்த்து அழைத்தார்களா என்று தெரியவில்லை. இக்கால ஜைன மற்றும் ஜைன சார்பு எழுத்தாளர்கள் இதனை வித்தியாசப் படுத்திக் காட்டாமல், ஒட்டு மொத்தமாக ஜைன கோவில்களை இடித்து விட்டார்கள் என்று எழுத ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.
Perhaps-tomb-of-Dawud-ibn-Nasr-Multani-Bhadreswar
மதநம்பிக்கை அரசியலாக, ஆட்சிகளை மாற்ற வழிவகுத்தது: உருவவழிபாடு இல்லை என்பவர்கள், வழிபாட்டு முறைகளில் உருவங்களை முகமதியர்கள் உருவாக்க ஆரம்பித்தது மற்றும் கடவுளே இல்லை என்ற ஜைனர்கள், திடீரென்று தீர்த்தங்கர்களை கடவுளாக்கி, கோவில்களில் வைத்து வழிபட ஆரம்பித்ததும், ஒரே காலத்தில் நடப்பது ஆராயத் தக்கது. மேலே குறிப்பிட்ட 11 – 15 நூற்றாண்டுகளில் அத்தகைய மாறுதல்கள் ஏற்பட்டுள்ளன. ஆனால், இரண்டுமே இந்துக்களின் நலன்களுக்கு எதிராக ஏற்பட்டிருக்கின்றன. ஜைனர்கள், பௌத்தர்களைப் போன்று, சமாதிகளை ஏன் வழிபட ஆரம்பித்தார்கள் மற்றும் மசூதி-தர்கா குழப்பமும் இதில் ஏன் ஏற்பட்டது என்பதும் நோக்கத்தக்கது. ஒருகாலகட்டத்தில், அரேபியாவிலிருந்து சிந்து வரை, மேலே மத்திய ஆசியா தாண்டி சீனா பகுதிகள் வரை, பௌத்தம் மேலோங்கியிருந்தது. ஆனால், இடைக்காலத்தில் அப்பகுதிகளில் பௌத்தம் மறைந்து மற்றும் ஜைனம் இப்பொழுதுள்ள இந்தியாவை நோக்கி நகர்ந்து, கர்நாடகத்தில் வந்தடைந்தது, மற்றும் முகமதியம் வளர்ந்தது போன்ற நிகழ்வுகளும் கவனிக்கத்தக்கது. அஹிம்சையினை போதித்த மதங்கள் இரண்டுமே, முகமதியத்தை எதிர்கொண்டு, எதிர்த்துள்ளன, முகமதியத்துடன் மோதியுள்ளன. இருப்பினும் தாக்குப் பிடிக்க முடியாமல், பின்வாங்கியுள்ளன. ஆனால், இந்து மதம் தாக்குப் பிடித்துள்ளது. இருப்பினும், இந்த காலகட்டத்தில், அப்பகுதிகளில் இருந்த இந்துக்களும் தாக்குதல்கலுக்கு உள்ளாகி, ஆட்சியை இழந்துள்ளனர். இதனால் 712-1026 காலத்தில், முகமதியர் தாராளமாக இந்திய மேற்குப் பகுதிகளில் கொள்ளையெடிக்க வர ஆரம்பித்து விட்டனர்.
© வேதபிரகாஷ்
11-07-2015.
[1] Romila Thapar, Many vpices of History – Somanatha, Verso, USA, 2005, (Printed in London), p. 29.
[2] Achyut Agnik and Suchitra Sheth, Shaping of Modern Gujarat: Plurality, Hindutva and Beyond, Penguin, New Delhi, 2005.
[3] Ashish Vashi & Harit Mehta, Gujarat built mosques to draw Arab ships, TNN-Times of India, Feb 17, 2010, 05.45 AM IST
Can you imagine a non-Muslim building a mosque in 21st century India? May sound impossible today. But, two far-sighted Jains built one of the earliest mosques in Gujarat, a state that has seen some of the worst post-independence communal riots. And, all this for the sake of business. Between 1178 and 1242, Vastupal and Sheth Jagdusha built mosques in Cambay and Bhadreshwar in Kutch to attract Arab and Turkish traders, who would bring in foreign exchange. While Vastupal was the commissioner of Cambay port, Jagdusha was a merchant of Bhadreshwar port in Kutch. Jains have been an important business community from the earliest time till today. ‘History of International Trade And Customs Duties In Gujarat’, a book by historian Makrand Mehta, says Vastupal encouraged Muslims to settle down in Cambay and Anhilwad Patan, the capital of the Solanki-Vaghela rulers of Gujarat. The accounts of Arab travellers like Masudi Istakhari Ibn Hauqal and others, who visited Gujarat between the 9th and 12th centuries, amply testify to the settlements of Muslims in Cambay and other cities of Gujarat. “But the Muslims settlements could hardly have developed without the support of the Solanki rulers. In fact, they attracted the Arabs and Persians to Cambay and Vastupal did it by constructing mosques for them,” says Mehta. Jagdusha was not officially designated as a customs collector but he had cultivated excellent relations with ship captains and customs staff. Although a devout Jain, as a staunch businessman he understood the value of foreign exchange. “For this reason he also constructed a mosque in Bhadreshwar, his hometown,” according to the book.
[4] DNA India, Kutch dargah is India’s oldest Islamic bldg: Historian, Saturday, 27 April 2013 – 12:18pm IST | Place: Ahmedabad | Agency: dna
Heritage architecture in Gujarat will have one more feather to its cap if claims of aJapanese historian and architect are to be believed. According to Prof Fukami Naoko (in pic), who has been working in Kutch for a post-earthquake rehabilitation project, Ibrahim dargah at Bhadreshwar, Kutch is India’s first example of Islamic architecture. Prof Naoko said that Ibrahim mosque – built in the year 1159 – is also the first such construction to have corbelled walls and dome. Citing references from a book, Naoko said based on the Arabic inscription on the dargah, it is believed to be the oldest Islamic structure in India. Prof Naoko who delivered a lecture on heritage port cities of Gujarat, at House of Mangaldas on Friday, said that Islaimc architecture in Gujarat was introduced much earlier than it was in the rest of India. According to her, arched walls found in structures at Kutch date back to 1159, whereas the earliest example of the same in Delhi buildings is from 1198. Similarly, in Gujarat corbelled domes were found in buildings at least five decades earlier than in Delhi. “At the time, Bhadreshwar was ruled by a Jain monarch. He had established a Muslim community in the area, which is believed to have constructed the dargah. From the material used, it seems that the monarch also involved Hindu craftsmen in its making. For, Ibrahim dargah did not utilise re-used materials, unlike other Islamic monuments such as Ahmad Shah mosque in Ahmedabad,” she said. The two oldest mosques in Delhi don’t have any inscription to determine when they were built while one in the southern part of the country doesn’t have a building to prove claims that it was made in 7th century AD, Prof Naoko said further. She referred to Qutub Minar as the second oldest example of Islamic architecture in India. Bhadreshwar flourished as a port town between the 11th and 14th centuries, she said.
[5] The historian from Waseda’s Organisation for Islamic Area studies added the dargah appears to have been built by Hindu and Jain artisans who were subjects of the Jain ruler who presided over the area in those days and who probably hosted Arab merchants. Bhadreshwar is known to be one of the oldest port towns in present-day Gujarat. http://archive.indianexpress.com/news/-dargah-in-kutch-predates-qutab-minar-by-34-yrs-/1108398/2
[6] http://blog.chughtaimuseum.com/?p=678
[7] Rāmavallabha Somānī, Jain Inscriptions of Rajasthan, Rajasthan Prakrit Bharati Sansthan, 1982, p.32.
[8] Rāmavallabha Somānī, Jain Inscriptions of Rajasthan, Rajasthan Prakrit Bharati Sansthan, 1982, p.103.
[9] Rāmavallabha Somānī, Jain Inscriptions of Rajasthan, Rajasthan Prakrit Bharati Sansthan, 1982, p.130.
[10] Ali Javid, ʻAlī Jāvīd, Tabassum Javeed, World Heritage Monuments and Related Edifices in India, Algora Publicxations, USA, 2008, p.13.
உழவாரப்பணி 
இது கம்பி கட்டுற கதை மாதிரி இருக்கு. இதை எந்த பைத்தியமும் நம்பாது
முந்தைய பதிவிலும் ஆதாரம் கொடுக்கப் பட்டுள்ளது…